Auteur: Stephan Enter
Uitgeverij: Van Oorschot
Aantal
bladzijden: 183
Jaar
van uitgave: 2011
Mijn
mening
Het
boek 'Grip' van Stephan Enter is een fascinerende boek, dat laat nadenken
over veel belangrijke aspecten van het leven. Doordat er in het boek vaak een
oversprong naar een andere verhaallijn of een flashback plaats vind, wordt
de tijd in het boek zeer vertraagt. Dat levert vooral spanning op en
veroorzaakt het gevoel dat je niet kunt stoppen met lezen totdat je meer te
weten komt over de situatie die zich in de tegenwoordige tijd afspeelt. Wat ik
ook fijn vond was dat de hoofdpersonages duidelijk werden beschreven waardoor
je het gevoel krijgt dat je ze heel goed kent.Het is bovendien bijzonder hoe
het perspectief van de ene persoon naar het andere wordt overgeplaatst en je
vervolgens de meningen van de personages over de rest van de vrienden leert kennen. Vergeleken met de eerste en tweede
boek die ik had gelezen, is deze boek het leukste.
Samenvatting
Op
deze zonovergoten dag zullen, twintig jaar na hun studententijd en eerste
kennismaking in de alpinistenkringen, Vincent, Martin, Paul, en Lotte elkaar
terugzien. Een incident op de Lofoten, boven de poolcirkel, stuurde hun levens
op dramatische wijze.
Er
bestaat echter nog altijd verwarring over wat destijds precies is voorgevallen,
en in de aanloop naar de voorgenomen reünie wordt het verleden voor ieder
van de groep in een nieuw en soms ontluisterend perspectief geplaatst.
Bron: Achterkant van het
boek.
Collage
De
bergen die op de collage zijn te zien zijn de Lofoten in Noorwegen. Links boven
staat een plaatje dat vier alpinisten voorstelt, net als de vier alpinisten uit
het boek; Vincent, Paul, Martin en Lotte. De afbeelding onder in het midden
stelt een gat in de sneeuwlaag op de bergen voor. Dat is de val waar Lotte
inzakte, waarna Paul haar had gered. De stad op de afbeelding naast de
alpinisten is Tokyo. Vincent woont en werkt daar. Het landschap naast het
plaatje van de val, is de landschap van Wales. In Wales wonen Martin en Lotte
samen met hun dochter. Boven het landschap staat een afbeelding van een meisje
die bellen blaast, dat is Fiona de dochter van Martin en Lotte. Ze gaat samen
met Martin mee om Paul en Vincent op te halen wanneer ze elkaar gaan ontmoeten.
Fiona heeft haar bellenblaas mee en kan niet ophouden met bellen blazen. De
trein die afgebeeld is op het plaatje rechts onderin is de Eurostar trein naar
Groot Brittannië waar Paul en Vincent mee reizen. Onder die afbeelding is
de volle stadsbus. Het hele verhaal zou niet kunnen gebeuren zonder dat Vincent
zijn ijsbijl in de bus achterliet en Martin achter hem aan ging om
deze terug te geven, waarna Martin werd uitgenodigd om naar de klimmers club te
komen kijken. De klok symboliseert de tijd dus de flashbacks maar ook
de twintig jaar dat ze elkaar niet hadden gezien. Bovendien merkt Vincent
tijdens de reis met Paul in Engeland dat er op geen enkele station een klok is.
De oneindigheid teken staat voor de thema van de lange discussie van
Vincent en Paul over een artikel die gaat over een pil voor het oneindige leven
die zou worden uitgevonden door wetenschappers.
